Zakony

-Phi! Po co się tam pchacie? Lepiej pilnujcie handlarza, Arnot da sobie radę! To w końcu Mentor!

Bloorhim wypowiedział te słowa, jakby w nienawiści... Chciałby zabić tego złodzieja, wyrwać serce, i wsiąść nagrodę, z nienawiści aż kipiał.

Po czym krzyknął z pogardą:

-Siebie ratujcie a nie jego, on przeżyje a wy zginiecie, idioci!

Wziął kęs chleba, popił wodą, po czym usiadł na swoim legowisku, i dalej czekał...



[...]

"-Phi! Po co się tam pchacie? Lepiej pilnujcie handlarza, Arnot da sobie radę! To w końcu Mentor!
-Siebie ratujcie a nie jego, on przeżyje a wy zginiecie, idioci!"

Byłem już daleko ale dokładnie i wyraźnie słyszałem słowa mojego mentora (jakby telepatycznie) postanowiłem wrócić na targowisko tak szybko jak tylko potrafię. Wyczuwałem nienawiść mistrza. Nie mogłem pozwolić żeby złodziej został zgładzony iż mógł posiadać ważne informacje. Słońce zachodziło za horyzont robiło się coraz ciemniej. Moment w którym złoczyńca mógł zaatakować był idealny. Szybciej szybciej podganiałem się słowem

Ostatnio edytowany przez MROCZEK (2009-03-15 20:10:01)

Przybiegłem!!!
Zmęczony wstąpiłem po chleb i wodę. Następnie usiadłem na niewielkim pagórku rozglądając się i przy okazji uzupełniając energię. Cały czas mając oko na mistrza.

Odpoczywając ujrzałem, że zbliża się do mnie mój mentor.
Zadał mi pytanie dlaczego go śledzę i gdzie byłem. Czułem przeogromny strach nie wiedziałem co powiedzieć.
Wreszcie wstałem i odparłem.
- Podążam za tobą już od dłuższego czasu ponieważ przeczuwam, że chcesz zgładzić złodzieja z kolei on może mieć ważne informacje. Więc dlaczego chcesz go zabić.

Uzbroiłem się w miecz, i podszedłem bliżej do domu handlarza, znowu miałem jakieś przeczucia, czułem jakąś magię, jakby zaklęcia latały koło mnie. Znów uderzył wiatr. Zawołałem na Neo, aby przyszedł i patrolował ze mną, na tę noc będę się posilał moimi zakupami, i w każdej chwili będę gotowy na atak. Oczy zaszły mi krwią. Miałem wielką ochotę złapać złoczyńce, i uciąć mu łeb, bez względu na to czy coś wie.

I czekam...

Usłyszałem głos mojego mistrza, zerwałem się i pobiegłem w jego kierunku.
Stanołem u boku mistrza czułem, że złodziej ukrywa się przy pomocy zaklęcia.
Swoim zachowaniem sprowokował wszystkich do przygotowania się do walki.
Wcześniej chciałem go żywego jednak obudził się we mnie zew który podpowiadał mi że mam go zniszczyć.
Teraz wiedziałem co czuje mój mentor. Uczucie było wspaniałe. Wszystko zaczeło się we mnie gotować.
Nie miałem żadnej broni pod ręką jednak wiedziałem, że dam radę stanąć do walki z gołymi pięściami.
Zawsze ukrywałem się pod płaszczem który zasłaniał mnie całkowicie.
Jednak nagle zrzuciłem płaszcz. Zza płaszcza wyłoniła się piekielna bestia.
Miałem pełną swobodę ruchu nic mi jej nie ograniczało.
Zacisnołem pięści po czym wydałem z siebie przerażający okrzyk wokół mnie pojawiła się jakaś dziwna mroczna aura. Czułem się znakomicie.Teraz wystarczyło już tylko czekać na ruch przeciwnika.

Ostatnio edytowany przez MROCZEK (2009-03-16 15:21:34)

Oczywiście posłuchałem się mistrza pobiegłem więc do kowala po jakiś miecz. Gdy wszedłem do pomieszczenia nagle wszystkie szklane pojemniki wybuchły. To najprawdopodobniej sprawa tej aury. Powietrze zrobiło się tak gęste że kowal nie mógł oddychać. Widać było przerażenie i strach w jego oczach.
Mimo iż brakło mu tchu powiedział.
- W czym mogę służyć
- Daj mi jak najszybciej jakąś broń.
-Za tyle złota mogę dać ci jedynie zwykły miecz.
-Uderzyłem pięścią w stół i powiedziałem dawaj ten miecz.
-Proszę powiedział po czym podał mi miecz.
Wybiegłem,  stanołem twardo na ziemi chwyciłem miecz w obie dłonie i czekałem na ruch przeciwnika.